HAPPY REUNION

fRIENDS fOREVER...

Around twenty five to thirty friends...
 Who studied together for 12 years...
Meeting after 5 long years...... Getting to know what they are now...
Cherishing those good old times...
Sharing their love, laughter, changed ideas (and a single plate of noodles, nuggets, pastry...)...
Isn't that wonderful???!!!

അതെ, സ്കൂളില്‍ ഒന്നിച്ചു പഠിച്ച ഞങ്ങള്‍ കുറേ പേര്‍ ഇന്ന് ഞങ്ങളുടെ തറവാടായ Focus Mallല്‍ ഒത്തുകൂടി. ഫേസ് ബുക്കില്‍  എല്ലാവരെയും ഇന്‍വൈററു ചെയ്തു. ഫേസ് ബുക്കില്‍ ഇല്ലാത്ത പലരെയും ഫോണ്‍ ചെയ്തു അറിയിക്കാനും ശ്രമിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ടാണ് എല്ലാം പ്ലാന്‍ ചെയ്തത്. അതുകൊണ്ട് പലരും അറിയാതെ പോയി.

എനിക്ക് ഈ റീയൂണിയന്  പോകാന്‍ പറ്റും എന്ന് കരുതിയതല്ല. കാരണം എന്റെ റൂംമേറ്റും നല്ലൊരു സുഹൃത്തും കൂടിയായ ജിന്‍സിയുടെ ഏക ചേച്ചിയായ ലിന്‍സിചേച്ചിയുടെ കല്യാണത്തിന് തൃശ്ശൂരില്‍ പോകാമെന്ന് ഞാന്‍ അവള്‍ക്കു വാക്ക് കൊടുത്തിരുന്നു. പക്ഷെ ആ യാത്ര ക്യാന്‍സല്‍ ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. കാരണം അമ്മ ചെന്നൈയിലേക്ക് പോകുന്നത് ഇന്നാണ് (അതേ കാരണത്താലാണ് എനിക്കിന്ന് ബ്ലോഗ്‌ ചെയ്യാന്‍ പറ്റുന്നത്). അച്ഛന്‍ എന്തോ പരിപാടിക്ക് വേണ്ടി പോയി, ഇനി നാളെ രാത്രിയേ തിരിചെത്തൂളൂ.  ഞാന്‍ തൃശ്ശൂരില്‍ പോയി തിരിച്ചു വരുമ്പോഴേക്കും രാത്രി പത്തു മണിയൊക്കെ ആകും. അതുകൊണ്ട് ആ പോക്കു തഥൈവ! അതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ അതിരാവിലെ തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് (9.30am) ദിനചര്യകളൊക്കെ കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ളവര്‍ എന്നും തെണ്ടിത്തിരിയാന്‍ പോകാറുള്ള ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം Focus Mallലേക്കു കെട്ടിയെടുത്തു. അവിടെ എത്തിയപ്പോള്‍ സമയം 10.30am. (പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട കാര്യം എന്താണെന്നുവച്ചാല്‍ റീയുണിയനു പറഞ്ഞ സമയം 10am ആയിരുന്നു. ഞാന്‍ അവിടെ എത്തി. ആരെയും കാണുന്നില്ല. ജെബിയെയും അമ്മുവിനേയും വിളിച്ചപ്പോള്‍ വരുന്ന വഴിയിലാണെന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന് രാഖി എന്റെ മുന്നില്‍ വന്നുചാടി. അവള്‍ വന്നിട്ടും കുറേ നേരമായത്രേ. പിന്നെ ഓരോരുത്തരായി വന്നുതുടങ്ങി. നാലുപേര്‍ ആയപ്പോഴേക്കും അവിടെയുള്ള സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടന്‍ വന്നു പറഞ്ഞു
"മക്കളെ... ഇത്ര ബഹളം ഉണ്ടാക്കല്ലേ...".
പിന്നെ ആള്‍ക്കാരുടെ എണ്ണം കൂടിയപ്പോഴേക്കും ആ ചേട്ടന്‍ തലയില്‍ കൈ വച്ചു നിന്നുപോയി! അദ്ദേഹത്തെ ഇനിയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ടെന്നു കരുതി ഞങ്ങള്‍ ഫുഡ്‌ കോര്‍ട്ടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു. പത്തോ പതിനഞ്ഞോ ആള്‍ക്കാര്‍ ആയപ്പോഴേക്കും അവിടുത്തെ മാനേജര്‍ വന്നു പറഞ്ഞു
"നോക്കൂ, ഒരുപാട് പേര്‍ വരുന്ന സ്ഥലമാണ് ഇവിടം. ഇത്രയധികം ഒച്ചപ്പാടുണ്ടാക്കിയാല്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്കത് ശല്യമാകും."
ഞാന്‍ ചുറ്റും നോക്കി. ശരിയാണ്. ഒരുപാട് സ്നേഹപ്പറവകള്‍ ഉള്ളു തുറന്നു സംസാരിക്കാന്‍ വേണ്ടി വരുന്ന സ്ഥലമാണ്. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ എല്ലാവരും ഞങ്ങളെ തീക്ഷണമായി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും വായിച്ചെടുക്കാമായിരുന്നു അവരുടെ മനസ്സ്
"ഹോ! എവിടുന്നു വരുന്നു ശല്യങ്ങള്‍? ഇവരെന്താ ലൌട്സ്പീകര്‍ വിഴുങ്ങിയിട്ടുണ്ടോ? മനുഷ്യനെ സ്വസ്ഥമായി പഞ്ജാരയടിക്കാനും സമ്മതിക്കില്ല അലവലാതികള്‍!"
അപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ മാനേജറുടെ വായടപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി അവിടെ നിന്ന് ഒരു പ്ലേറ്റ് നൂഡില്‍സും നഗ്ഗെട്റ്റ്സും രണ്ടു ഫ്രൂട്ട് സലാടും ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്തു. അത് തീരുന്നത് വരെ അയാളെക്കൊണ്ട് ശല്യം ഇല്ല. പക്ഷെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വീണ്ടും അങ്ങേരു വന്നു. ഇത്തവണ നല്ല ഗൌരവത്തിലായിരുന്നു. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ അവിടെ അധികം നിന്നില്ല. പുറത്തിറങ്ങി.
അന്നേരം സമയം 1pm. അപ്പോഴേക്കും കുറേ പേര്‍ വീട്ടിലേക്കു പോയി. ചിലര്‍ ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു അസ്മ ടവറിലേക്കു പോയി. ബാക്കി ഞങ്ങള്‍ ആറു പേര്‍ ഫോകസ്സിനുള്ളില്‍ ചുറ്റാന്‍ തുടങ്ങി. CCDല്‍ കയറി ഓര്‍ഡര്‍ കൊടുത്തു. വീണ്ടും കത്തിയടി. ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്ത പേസ്റ്ററി വന്നപ്പോള്‍ പിന്നെ അടുത്തിരിക്കുന്നയാളുടെ പ്ലേറ്റില്‍ കയ്യിട്ടു വാരാനായി ആക്രാന്തം. ചവര്‍ചിട്ട് വായില്‍വെക്കാന്‍ കൊള്ളാത്ത ഒരു കാപ്പി ആറു പേരും കൂടി കുടിച്ചു തീര്‍ത്തു (അത് കുടിക്കുന്നതിനു അവര്‍ ഇങ്ങോട്ട് കാശ് തരേണ്ടതാണ്). അവസാനം കിട്ടിയ ചിക്കന്‍ ടിക്ക സാന്‍ഡ്വിച് മാത്രം നല്ലതായിരുന്നു. ബില്ല് വന്നപ്പോള്‍ എല്ലാവരും ഷോക്ക്‌ അടിച്ച കാക്കകളെപ്പോലെ അവിടെ ഇരുന്നു. പിന്നെ ആരു ബില്‍ പേ ചെയ്യും എന്ന കാര്യത്തില്‍ അടിയായി. അവസാനം എല്ലാ എച്ചിക്കണക്കുകള്‍ക്കും ഒടുവില്‍ അത് സോള്‍വ്‌ ആയി. ഞാന്‍ വീണ്ടും ചുറ്റിലും നോക്കി. ഫുഡ്‌ കോര്‍ട്ടില്‍ കണ്ട മുഖഭാവങ്ങള്‍ തന്നെ ഇവിടെയും. പക്ഷെ ഒരു ഡയലോഗ് കൂടെ അധികമുണ്ടാകും
"എച്ചികള്‍... എവിടുന്നു വരുന്നു ആവോ???"
ബില്ലടയ്ക്കാന്‍ പോയപ്പോള്‍ എന്നോട് കടയുടമ ചോദിച്ചു
"നിങ്ങള്‍ എവിടുന്നു വരുന്നു?"
ഈ ചോദ്യം എന്ത് ഉദ്ദേശത്തിലാണ് അയാള്‍ ചോദിച്ചത് എന്നറിയില്ല. എന്തായാലും പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവിടം കാലിയാക്കി. അപ്പോള്‍ സമയം 2pm. പിന്നെ ഫോകസ്സിനു പുറത്തിറങ്ങി ഓരോരുത്തരും ഓരോ വഴിക്ക് പോയി...
ചടിപിടി എന്നയിരുന്നതുകൊണ്ട് ഇത്രയധികം പേര്‍ വരുമെന്ന് ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. എന്തായാലും മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. അടുത്ത വര്‍ഷം മുന്‍കൂട്ടി പ്ലാന്‍ ചെയ്തു നടത്തണം, അതും എത്ര ഉച്ചത്തില്‍ സംസാരിച്ചാലും ആരും ഓടിക്കാന്‍ വരാത്ത, എത്ര നേരം വേണമെങ്കിലും ഒന്നിച്ചിരുന്നു കത്തിയടിച്ചു പൊട്ടിച്ചിരിക്കാന്‍ ആകുന്ന ഏതെങ്കിലും ഒരു സ്ഥലത്ത് വച്ച്‌...
ഈ സംഭവ വികാസങ്ങളും പിന്നെ ഇവിടെ പറയാന്‍ പറ്റാത്ത ചിലതും (കാരണം അതൊക്കെ എഴുതിയാല്‍ അടി വരുന്ന വഴി അറിയില്ല) പിന്നെ ഇവിടെ പറയാന്‍ മറന്ന ചില നല്ല നിമിഷങ്ങളും... എല്ലാം ചേര്‍ത്തു വായിച്ചാല്‍ ഇന്നത്തെ ദിവസം എന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറക്കാനാകാത്ത ഏറ്റവും നല്ല ദിനങ്ങളില്‍ ഒന്നാണെന്ന്.
യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിയുമ്പോഴും, പഴയ സുഹൃത്തുക്കളെ വീണ്ടും അടുത്തറിഞ്ഞ സന്തോഷവും, അടുത്ത വര്‍ഷം വീണ്ടും ഇതുപോലെ ഒത്തുകൂടാന്‍ പറ്റെണമേ എന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനയായിരുന്നു മനസ്സു നിറയെ......